ผ้าคลุมไหล่แพรวาล่วงลายผ้าแส่ว สร้างสรรค์ขึ้นจากลวดลายของผ้าแส่ว ที่เป็นผ้าต้นแบบลวดลายที่บรรพบุรุษของชาวผู้ไทแต่ละบ้านทิ้งไว้เป็นมรดกให้ลูกหลานสืบทอดลายผ้านั้น ๆ เป็นการรวมลายต่างทั้งลายหลัก ลายคั่น ลายช่อปลายเชิง หลากหลายลวดลายเข้าไว้ด้วยกัน อาทิ ลายนาค ลายใบบุ่น ลายดอกส้มป่อย ลายงูลอย ลายขันหมากเบ็ง เป็นต้น เชิงผ้าจะมีลวดลายเชิงต้นสน และลายดอกไม้ต่างๆ เทคนิคการทอเป็นการทอแบบแพรวาล่วง คือ ผ้าแพรวาที่ทอโดยวิธีเก็บลายขิด ทำให้เกิดลวดลายบนผืนผ้าโดยสีหนึ่งเป็นสีพื้นสีน้ำตาล ส่วนอีกสีปรากฎเป็นลวดลายตลอดหน้าผ้า เส้นไหมขาวนวลย้อมด้วยสีเคมี
เทคนิคที่ใช้ : การทอขิด และการทอจก
การขิด คือ วิธีเก็บลายขิดบนผ้าผืนเรียบ ใช้ไม้เก็บขิด คัดเก็บขิดยกลาย โดยต้องนับจำนวนเส้นไหม แล้วใช้ไม้ลายขิดสายเป็นลายเก็บไว้ ในการทอเก็บลายจะแบ่งเป็นช่วง แต่ละช่วงเก็บลายไม่เหมือนกัน ส่วนที่อยู่ตรงปลายต่อกับผ้าเรียบ เป็นการเก็บขิดดอกเล็ก ส่วนต่อไปเป็นการเก็บขิดดอกใหญ่ เรียกว่า “ดอกลายผ้า” ใช้ไม้ในการเก็บลายต่างกัน
การจก คือ กรรมวิธียกเส้นด้ายยืน แล้วสอดเส้นไหมสีซึ่งเป็นเส้นพุ่งพิเศษเข้าไปในผืนผ้า ทำให้เกิดลวดลายผ้าที่ต้องการ
กระบวนการสร้างสรรค์ชิ้นงาน (โดยละเอียด) :