หัวใจสำคัญลำดับแรกของการแกะหนังตะลุงคือ การเลือกหนังสำหรับใช้แกะเป็นตัวหนังตะลุงซึ่งสามารถที่จะแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท ดังนี้

1.ตัวหนังธรรมชาติ คือ หนังวัว หรือที่เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า (หนังทั้งขน) เมื่อซื้อมาแล้วต้องนำมาทำการล้างเลาะเนื้อ เลาะพังผืดออกทั้งหมด ส่วนอีกด้านหนึ่งก็ทำการขูดขนออกให้หมดเช่นกันซึ่งในการขูดนั้นต้องนำหนังมาแช่น้ำก่อนทำการขูด ปัจจุบันขั้นตอนการขูดนั้นใช้ลูกหมู (เครื่องเจียร์) สำหรับใช้ในการปัดขนออกจากผิว เมื่อทำกรรมวิธีนี้แล้วจะได้ออกมาเป็นแก้วหนังที่มีความบางจะเลือกใช้สำหรับทำรูปที่มีสีสัน หรือรูปที่ใช้ลวดลายมากได้ ส่วนหนังที่ไม่ได้ทำการขูดขนออก (หนังหนา) นิยมนำมาทำเป็นรูปตัวตลกที่ไม่มีการใช้ลวดลายหรือสีมาก เช่น รูปนายหนูนุ้ย นายศรีแก้ว นายเท่ง นายพูล เรียกรูปเหล่านี้ว่า รูปเสนา หรือ รูปไพร่ นอกจากนี้แล้วยังสามารถใช้หนังสัตว์ชนิดอื่นมาประกอบขึ้นเป็นตัวละครได้เช่นกันนอกเหนือจากหนังวัว โดยการแกะสลักหนังตะลุงในสมัยก่อนมีความเชื่อกันว่าหากต้องการแกะรูปตัวตลกให้ใช้หนังหมี ส่วนรูปพระฤาษีต้องใช้หนังเสือในการแกะ

2. ตัวหนังฟอก หรือ หนังสังเคราะห์ คือ หนังสัตว์ที่ฟอกมาจากโรงงานจนได้แก้วหนังที่เป็นหนังสังเคราะห์ซึ่งมีแก้วหนังที่ให้ความใสกว่าหนังสัตว์จากธรรมชาติ สามารถนำมาแกะได้โดยไม่ต้องผ่านกรรมวิธีอื่นอีกซึ่งมีความสะดวกมากเมื่อนำมาใช้งาน สำหรับในบางกรณีที่ตัวละครนั้นมีสีผิวใกล้เคียงกับสีผิวของคนอาจไม่ต้องใช้หนังสีขาวในการแกะแต่เลือกใช้หนังสีเหลืองแทนเนื่องจากมีความหนา คงทนและมีอายุการใช้งานที่นานกว่า เช่น รูปยักษ์ รูปไพร่ รูปที่ต้องใช้สีคล้ายคน หรือ รูปพระเอกที่มีวิถีชีวิตพื้นบ้าน นอกจากจะทำเป็นตัวหนังสำหรับใช้เชิดในการแสดงหนังตะลุงให้กับนายหนังคณะต่างๆ และคณะของตนเองในชื่อคณะ “หนังกิจ คชรัตน์” แล้ว นายกิจยังทำตัวหนังใส่กรอบเป็นของตกแต่งรวมถึงนำเศษหนังมาทำเป็นพวงกุญแจสร้างมูลค่าเพิ่มให้มากขึ้น ตัวหนังตะลุงที่ออกจำหน่าย มีส่งออกไปถึงมาเลเซียและอินโดนีเซียที่ได้ชื่อว่าเป็นแหล่งหนังตะลุงที่มีประวัติและมีชื่อเสียง ยังต้องยอมรับในฝีไม้ลายมือของการสร้างสรรค์ผลงานตัวหนังของนายกิจ คชรัตน์

“หนังตะลุง” ศิลปะการแสดงอันเป็นเอกลักษณ์ท้องถิ่นของชาวใต้ที่สะท้อนวิถีชีวิตบอกกล่าวเล่าเรื่องราวผ่านหน้าจอผ้าขาวมาหลายยุคสมัย การแสดงหนังตะลุงมีความเชื่อกันว่า มีกำเนิดในประเทศอินเดีย ถือเป็นการแสดงประเภทหนึ่งในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู ก่อนมีการแพร่กระจายรูปแบบการแสดงนี้มาสู่ดินแดนในแถบเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะในประเทศอินโดนีเซีย ซึ่งถือเป็นประเทศ ที่มีการรับเอาวัฒนธรรมการแสดงหนังตะลุงจากประเทศอินเดียมาอย่างเต็มรูปแบบ