• ทอด้วยเทคนิคมัดหมี่ (เส้นพุ่ง)  ศิลปะการทอผ้าชนิดหนึ่งโดยการมัดย้อมด้ายหรือเส้นไหมให้เกิดสีและลวดลายแล้วจึงนำไปทอเป็นผืนผ้า
• ลักษณะเฉพาะของผ้ามัดหมี่คือ รอยซึมของสีที่วิ่งไปตามบริเวณของลวดลายที่ไม่ถูกมัดโดยเชือกหรือวัสดุไม่ติดสี และการเหลื่อมล้ำในตำแหน่งของเส้นด้าย เมื่อถูกนำขึ้นกี่หรือในขณะที่ทอ ซึ่งจะทำให้เกิดลักษณะลายที่คลาดเคลื่อนต่างจากผ้าทอชนิดอื่นๆ โดยหากผู้ทอต้องการให้ลวดลายมีหลากหลายสีต้องมัดและย้อมสีทับกันหลายครั้งเพื่อให้ได้สีสันตามต้องการ ด้วยเหตุนี้ผู้ทอจึงต้องใช้ความแม่นยำในการมัดย้อม การขึ้นด้ายบนกี่ ตลอดจนการทอ เพื่อให้เกิดเป็นผืนผ้าที่สวยงาม

ผ้าหน้านาง (ท้องถิ่นอื่นเรียกว่า “ปูม” ซึ่งเป็นผ้าที่ทอขึ้นสำหรับเจ้านายใช้นุ่ง มีลักษณะแบบโจงกระเบน ในสมัยโบราณนิยมใช้ในเขตอีสานใต้ ในประเทศลาวแถบแขวงเมืองจำปาสัก และเขมร) นอกจากจังหวัดสุรินทร์ที่มีชื่อเสียงเรื่องการทอผ้าหน้านางหรือที่ชาวสุรินทร์เรียกกันว่า “ผ้าปูมเขมร”แล้ว การทอผ้าไหมมัดหมี่ “หน้านาง” ก็ถือว่าเป็นเอกลักษณ์ของการทอผ้าแบบหนึ่งของเมืองขอนแก่นด้วย ซึ่งได้มีการทอเลียนแบบมาจากผ้าต้นแบบซึ่งเป็นผ้าของเจ้าเมืองชนบทคนแรก ปัจจุบันผ้าผืนนี้ก็ยังปรากฏอยู่มีอายุกว่า 220 ปี เอกลักษณ์การทอผ้าหน้านางของเมืองขอนแก่นจะมีลวดลายสีสันวิจิตรพิสดาร เนื่องจากได้มีการนำลายโบราณมาประยุกต์เข้ากับลวดลายไทยใหม่ ๆ ที่คิดสร้างสรรค์ขึ้น

ลายศรีอีสานหรือลายจั่วเป็นลวดลายที่ประยุกต์และสร้างสรรค์ขึ้นจากสิ่งที่พบเห็น และนำมาปรับประยุกต์สร้างเป็นลวดลายมัดหมี่ประกอบบนผ้าที่ทอตามแบบผ้าปูมโบราณ คือมีส่วนของหน้านางสำหรับนุ่งแบบโจงกระเบน ซึ่งปัจจุบันมีการนำมาประยุกต์ใช้อย่างแพร่หลายทั้งการนุ่งห่มเพื่อความสวยงามและการใช้ประดับตกแต่ง เป็นต้น

แหล่งอ้างอิงข้อมูล

• เดือนฉาย คอมันตร์. ฝ้าย ไหม สายใยแห่งความผูกพัน. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 2560.
• https://www.facebook.com/aethaisilk/ (เอ้ ผ้าไทย)