เทคนิคที่ใช้ :  การมัดหมี่
กระบวนการสร้างสรรค์ชิ้นงาน (โดยละเอียด) :
1. การเตรียมเส้นไหม แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่

• การเตรียมไหมเส้นพุ่ง คือ การเลือกลายแล้วทำการวัดความยาวของฟันหมีฟืม เช่น ถ้าใช้ขนาดของฟันหวี 42 นิ้ว ให้ใช้โฮงหมี่ขนาดน้อยกว่าฟันหวี 1เซนติเมตร เพื่อให้หัวหมี่มีขนาดสั้นกว่าความยาวของฟันหวี เพราะในขณะที่ทอผ้านั้น จะเกิดแรงตึงของเส้นพุ่ง ทำให้หน้ากว้างของฟันหวี 42 นิ้ว มีขนาดเท่ากับความยาวของหัวหมี่พอดี ส่งผลให้ผ้าเรียบเสมอกันทั้งผืน
• การเตรียมไหม (ฝ้ายเส้นยืน) คือ การค้นหูกหรือค้นเครือ เป็นกรรมวิธีนำเอาเส้นไหมที่เตรียมไว้สำหรับเป็นไหมเครือไปค้น (กรอ) ให้ได้ความยามตามจำนวนผืนของผู้ทอผ้าไหมตามที่ต้องการ

2. การค้นหมี่

• เอาฝ้ายที่เตรียมมาแล้วมัดหลักหมี่ด้านล่างก่อน แล้วพันรอบหลักหมี่ไปเรื่อย ๆ เรียกว่า การก่อหมี่
• การค้นหมี่จะต้องค้นจากล่างขึ้นบน หรือบนลงล่างจนกว่าจะครบจำนวนรอบที่ต้องการ ภาษาท้องถิ่นเรียกแต่ละจำนวนว่าลูกหรือลำ ถ้าก่อหมี่ผูก ฝ้ายด้านขวา ก็ต้องวนซ้ายมาขวาทุกครั้ง
• ควรผูกฝ้ายไว้ทุกลูกด้วยสายแนม เพื่อไม่ให้หมี่พันกัน หรือหลุดออกจากกัน

3. การมัดหมี่

• มัดกลุ่มฝ้ายแต่ละลูกหมี่ด้วยเชือกฟาง จนครบหลักหมี่ ทำเป็นเชิงผ้า
• การเริ่มต้นลายมัดหมี่ อาจมัดจากด้านบนไล่เรียงลงข้างล่าง หรือมัดข้างล่างก่อนจึงไล่เรียงขึ้นข้างบน บางคนอาจเริ่มมัดจากตรงกลางก่อน จึงขยายออกไปเต็มหลักหมี่
• เริ่มมัดปลายเชือกด้านหนึ่งกับลูกหมี่ก่อน จึงพันอีกปลายหนึ่งซ้อนทับกันให้แน่นเพื่อไม่ให้สีย้อมซึมเข้าข้อหมี่ เมื่อพันทับกันไปจนได้ความยาวตามลายหมี่แล้ว มัดปลายเชือกกับลูกหมี่ให้แน่นเช่นกัน โดยเหลือปลายเชือกไว้ เมื่อเวลาแก้ปอมัดจะทำได้ง่าย

4. การแก้ปอมัดหมี่ : หมี่ที่มัดเสร็จเรียบร้อยและถอดออกจากหลักหมี่แล้วนำไปแช่น้ำให้เปียก บิดให้หมาด นำสีออกให้สะอาด จึงนำมาแก้ปอมัดหมี่ พาดราวกระตุกให้เรียงเส้น ผึ่งให้แห้งได้ฝ้ายมัดหมี่ ตัดปมฟางที่มัดไว้ออกจากเส้นไหมเพื่อให้เกิดลวดลายตรงที่แก้ปอออก
5. การปั่นหลอด : นำฝ้ายมัดหมี่คล้องใส่กงซึ่งวางอยู่ระหว่างตีนกง 1 คู่ หมุนกงคลายฝ้ายออกจากกงพันเข้าหลอดไม้ไผ่เล็ก ๆ ที่เสียบแน่นอยู่กับเหล็กไนของหลา ความยาวของหลอดไผ่สัมพันธ์กันกับกระสวยทอผ้า เมื่อหมุนกงล้อไม้ไผ่ของหลา เหล็กไนและหลอดจะหมุนเอาเส้นฝ้ายจากกงพันรอบแกนหลอดไม้ไผ่ ให้ได้จำนวนเส้นฝ้ายพอเหมาะกับขนาดของร่องกระสวยทอผ้า
6. การทอผ้ามัดหมี่ : นำเส้นฝ้ายที่มัดหมี่แล้วมาทำการทอ โดยแบ่งเส้นฝ้ายออกเป็น 2 ชุด เส้นฝ้ายยืน จะถูกขึงไปตามความยาวผ้าเป็นส่วนที่อยู่ติดกับกี่ทอ หรือแกนม้วนด้านยืน ส่วนเส้นฝ้ายพุ่งจะถูกกรอเข้ากระสวย เพื่อให้กระสวยเป็นตัวนำเส้นด้ายพุ่งสอดขัดเส้นด้ายยืนเป็นมุมฉากทอสลับกันไปตลอดความยาวของผืนผ้า ทั้งนี้การสอดด้ายพุ่งแต่ละเส้นต้องสอดให้สุดถึงริมผ้าแต่ละด้าน แล้วจึงวกกลับมา จะทำให้เกิดริมผ้าเป็นเส้นตรงทั้งสองด้านส่วนลวดลายชองผ้านั้นขึ้นอยู่กับการวางลายผ้าตามแบบของผู้ทอที่ได้ทำการมัดหมี่ไว้ ถือเป็นอันเสร็จสมบูรณ์

ครูละมัย โพธิ์ภาษิต เติบโตมาในครอบครัวคนทอผ้าจึงได้เรียนรู้วิธีการปลูกหม่อนเลี้ยงไหมและกระบวนการทอผ้าทั้งแต่เยาว์วัย และเริ่มทอผ้าครั้งแรกเมื่ออายุเพียง 15 ปี โดยมีมารดาเป็นผู้สอนให้ด้วยตนเอง อย่างไรก็ตามการทอผ้าของชาวบ้านเมื่อหลายสิบปีก่อนนั้นเป็นการทอเพื่อใช้ในครัวเรือน หรือทอเพื่อเป็นของรับไหว้ ของขวัญ ของฝากเท่านั้น และดำเนินการในลักษณะต่างคนต่างทอ เมื่อครูละมัยอายุได้ 25 ปีจึงเริ่มสร้างกลุ่มทอผ้าเพื่อสร้างสรรค์งานที่มีคุณภาพ และเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างคุณภาพชีวิตให้กับคนในชุมชนผ่านดำเนินการที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ซึ่งต่อมาได้จัดตั้งเป็นกลุ่มสตรีทอผ้าบ้านหัวเมือง โดยมีครูละมัยเป็นประธานกลุ่ม
ครูละมัย โพธิ์ภาษิต ถือเป็นผู้สร้างสรรค์งานที่ให้ความสำคัญกับความยั่งยืนด้วยการเปลี่ยนสีที่ใช้ในการย้อมเส้นไหม ที่ในอดีตนิยมสีเข้มและฉูดฉาด มาเป็นการใช้วัสดุย้อมสีธรรมชาติจากพืชที่หาได้ในท้องถิ่น และเลือกใช้สีเคมีที่ไม่เป็นอันตรายต่อผู้บริโภคและสิ่งแวดล้อม ผ่านการประยุกต์องค์ความรู้ในการย้อมสีและการทอที่สืบทอดกันจากรุ่นสู่รุ่น เกิดเป็นเส้นไหมที่มีสีนวลตา และอยู่ในกลุ่มโทนสีพาสเทล เป็นที่นิยมของกลุ่มผู้บริโภคอย่างแพร่หลาย โดยสีย้อมจากพืชพรรณธรรมชาติที่โดดเด่นของครูละมัยจนสร้างชื่อเสียงให้เป็นที่รู้จัก