เทคนิคที่ใช้ :  การทอขิด
กระบวนการสร้างสรรค์ชิ้นงาน (โดยละเอียด) :
1. การฟอกย้อมสีเส้นไหม

• การลอกกาวเส้นไหม เป็นการขจัดกาวหรือสิ่งสกปรกออกเพื่อให้สีย้อมติดเส้นไหม
• การย้อมสีเส้นไหม เริ่มจากการเติมสีย้อมเคมี 1 โหลลงในหม้อต้ม จากนั้นนำเส้นไหมที่ฟอกกาวไหมออกเรียบร้อยแล้วจุ่มลงในหม้อต้มสี ประมาณ 30 นาที พร้อมสังเกตสีไหมว่าได้สีตามที่ต้องการหรือไม่
• การล้างเส้นไหม เป็นการนำเส้นไหมที่ย้อมสีแล้วล้างด้วยน้ำอุ่น 1 ครั้ง เพื่อให้คราบไขมันจากสบู่ออกจากเส้นไหม แล้วล้างด้วยน้ำเย็นอีก 2 ครั้ง หรือจนกระทั่งน้ำที่ล้างใส ไม่มีสี
• การตากหรือผึ่งลมเส้นไหม เป็นการนำเส้นไหมที่ผ่านการฟอกย้อมเรียบร้อยแล้วมากระตุกบนราวไม้ให้เส้นไหมไม่หดตัว จากนั้นจึงตากหรือผึ่งลมให้แห้งสนิท

2. การแยกเส้นไหมเข้าอัก
การแยกเส้นไหมเข้าอัก เป็นการนำเส้นไหมที่ตากแห้งไปใส่กงไม้เพื่อกวักเข้าอักหรือปั่นเข้ากับทอพีวีซีซึ่งใช้ชุดอุปกรณ์ปั่นไหมด้วยมอเตอร์ แล้วแยกเส้นไหมตามชนิดของไหมเพื่อเตรียมเส้นยืนสำหรับขึ้นกี่ (ไหมจะเส้นเล็กและเกลียวแน่น) และเส้นพุ่งสำหรับใส่กระสวยทอผ้า (เส้นไหมจะใหญ่กว่าและเกลียวแน่นพอประมาณ)
3. การเตรียมเส้นไหม แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่

• การเตรียมไหมเส้นพุ่ง คือ การเลือกลายแล้วทำการวัดความยาวของฟันหมีฟืม เช่น ถ้าใช้ขนาดของฟันหวี 42 นิ้ว ให้ใช้โฮงหมี่ขนาดน้อยกว่าฟันหวี 1เซนติเมตร เพื่อให้หัวหมี่มีขนาดสั้นกว่าความยาวของฟันหวี เพราะในขณะที่ทอผ้านั้น จะเกิดแรงตึงของเส้นพุ่ง ทำให้หน้ากว้างของฟันหวี 42 นิ้ว มีขนาดเท่ากับความยาวของหัวหมี่พอดี ส่งผลให้ผ้าเรียบเสมอกันทั้งผืน
• การเตรียมไหม (ฝ้ายเส้นยืน) คือ การค้นหูกหรือค้นเครือ เป็นกรรมวิธีนำเอาเส้นไหมที่เตรียมไว้สำหรับเป็นไหมเครือไปค้น (กรอ) ให้ได้ความยามตามจำนวนผืนของผู้ทอผ้าไหมตามที่ต้องการ

4. การขิด
“ผ้าขิด” เป็นการเรียกขานชื่อผ้าตามกระบวนการทอคือ ผู้ทอใช้ไม้เก็บชิดสะกิดช้อนเครือเส้นยืนขึ้น เป็นจังหวะตามลวดลายตลอดหน้าผ้า และพุ่งกระสวย สอดเส้นพุ่งพิเศษและเส้นพุ่งเข้าไปตลอดแนวเครือเส้นยืนที่ถูกงัดช้อนขึ้นนั้น ช่วงจังหวะของความถี่ห่างที่เครือเส้นยืนถูกกำหนดไว้ด้วยไม้เก็บขิดจึงเกิดเป็นลวดลายขิดขึ้น วิธีการทอผ้าแบบขิด จึงเป็นรูปแบบการทอผ้าที่สร้างลวดลายในขณะกำลังทอผ้า

ครูละมัย โพธิ์ภาษิต เติบโตมาในครอบครัวคนทอผ้าจึงได้เรียนรู้วิธีการปลูกหม่อนเลี้ยงไหมและกระบวนการทอผ้าทั้งแต่เยาว์วัย และเริ่มทอผ้าครั้งแรกเมื่ออายุเพียง 15 ปี โดยมีมารดาเป็นผู้สอนให้ด้วยตนเอง อย่างไรก็ตามการทอผ้าของชาวบ้านเมื่อหลายสิบปีก่อนนั้นเป็นการทอเพื่อใช้ในครัวเรือน หรือทอเพื่อเป็นของรับไหว้ ของขวัญ ของฝากเท่านั้น และดำเนินการในลักษณะต่างคนต่างทอ เมื่อครูละมัยอายุได้ 25 ปีจึงเริ่มสร้างกลุ่มทอผ้าเพื่อสร้างสรรค์งานที่มีคุณภาพ และเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างคุณภาพชีวิตให้กับคนในชุมชนผ่านดำเนินการที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ซึ่งต่อมาได้จัดตั้งเป็นกลุ่มสตรีทอผ้าบ้านหัวเมือง โดยมีครูละมัยเป็นประธานกลุ่ม
ครูละมัย โพธิ์ภาษิต ถือเป็นผู้สร้างสรรค์งานที่ให้ความสำคัญกับความยั่งยืนด้วยการเปลี่ยนสีที่ใช้ในการย้อมเส้นไหม ที่ในอดีตนิยมสีเข้มและฉูดฉาด มาเป็นการใช้วัสดุย้อมสีธรรมชาติจากพืชที่หาได้ในท้องถิ่น และเลือกใช้สีเคมีที่ไม่เป็นอันตรายต่อผู้บริโภคและสิ่งแวดล้อม ผ่านการประยุกต์องค์ความรู้ในการย้อมสีและการทอที่สืบทอดกันจากรุ่นสู่รุ่น เกิดเป็นเส้นไหมที่มีสีนวลตา และอยู่ในกสุ่มโทนสีพาสเทล เป็นที่นิยมของกลุ่มผู้บริโภคอย่างแพร่หลาย โดยสีย้อมจากพืชพรรณธรรมชาติที่โดดเด่นของครูละมัยจนสร้างชื่อเสียงให้เป็นที่รู้จัก