เทคนิคที่ใช้
การทอจกด้วยขนเม่น
ขั้นตอนการสร้างสรรค์
    1. เตรียมเส้นไหมและเส้นฝ้ายที่ผ่านการเปียฝ้ายสำหรับนำมาย้อมสีธรรมชาติเพื่อนำมาทำเป็นเส้นยืนและเส้นพุ่ง
    2. ให้นำกลุ่มเส้นไหมหรือเส้นฝ้ายสำหรับทำเส้นยืนมาใส่ใน กวัก หรือ กวักฝ้าย แล้ว ค้น คือนำด้ายมาเรียงยืนตามความกว้างยาวที่ต้องการ เพื่อต่อด้ายเครือหูกให้ติดกับด้ายฟืมซึ่งมีลักษณะเป็นฟันซี่ๆ คล้ายหวี สำหรับสอดด้ายและไหม ใช้กระทบด้ายและไหมประสานกัน เรียกว่า สืบหูก  จากนั้นนำไปเข้า กี่ หรือเครื่องสำหรับทอ พร้อมที่จะทอผ้าในขั้นตอนถัดไป
    3. จากนั้นนำด้ายมาพันไม้ก้อหลอดหรือกรอหลอด เรียกว่า กรอหลอดด้าย  อุปกรณ์กรอก็คือ หลา นำไปใส่ในกระสวยพุ่งขวางไปมาตามฟืม โดยใช้เทคนิคการทอขัดธรรมดาบริเวณหัวซิ่นและจกลวดลายด้วยขนเม่นซึ่งเป็นการทอด้วยการเพิ่มเส้นพุ่งพิเศษในระหว่างกระบวนการทอบริเวณตีนซิ่นตามแบบฉบับดั้งเดิมของผ้าซิ่นตีนจกไทพวนบ้านหาดเสี้ยว

ผ้าซิ่นตีนจกไหมผืนนี้ ทอด้วยเทคนิคการทอจกด้วยการใช้ขนเม่น โดยการจกลายจากด้านหน้าของผ้า ความโดดเด่นของผ้าซิ่นผืนนี้อยู่ที่บริเวณตีนซิ่นโดยผสมผสานลายโบราณทั้ง 9 ลายของผ้าไทพวนแห่งบ้านหาดเสี้ยว ซึ่งเป็นลายเอกลักษณ์ของท้องถิ่น ประกอบด้วย ลายสี่ขอ ลายแปดขอ ลายเครือเล็ก ลายเครือกลาง ลายเครือใหญ่ ลายน้ำอ่าง ลายมนสิบหก ลายสองท้อง และลายสิบสองหน่วยตัด นิยมใช้นุ่งในวาระโอกาสพิเศษ เช่น งานแต่งงาน งานบวช และงานประเพณีกำฟ้า ซึ่งเป็นประเพณีที่ชาวไทพวนจะหยุดการทำไร่ไถนาไถนาพร้อมกันเพื่อพักผ่อนและพบปะสังสรรค์รื่นเริง

ผ้าซิ่นตีนจกไทพวน เป็นผ้าที่มีความสำคัญในสังคมวัฒนธรรมไทพวน สตรีไทพวนทุกคนจะต้องเริ่มหัดทอผ้าเมื่อเข้าสู่วัยสาว โดยได้รับการถ่ายทอดภายในครอบครัว ด้วยความละเอียดประณีตของผ้าซิ่นตีนจกไทพวน ทำให่ในการทอผ้าแต่ละครั้งใช้ระยะเวลานาน ซึ่งสตรีไทพวนจะต้องมีผ้าซิ่นตีนจกอย่างน้อย 3 ผืนในชีวิตเพื่อใช้สำหรับงานพิธีศพของตนเอง ได้แก่ ผ้าซิ่นสำหรับนุ่งยามเสียชีวิต ผ้าซิ่นสำหรับถวายทานยามลูกหลานทำบุญอุทิศส่วนกุศล และผ้าซิ่นสำหรับเป็นมรดกแก่ลูกหลานในตระกูล