เทคนิคที่ใช้ :  “โพนเบญจรงค์ – ลายประจำยาม”  ชิ้นนี้  ตัวโทนใช้เทคนิคการเขียนลายเบญจรงค์ ด้วยมือ บนเครื่องกระเบื้องเคลือบ  เผาไฟอุณหภูมิสูง 750 องศาเซลเซียส ใช้เทคนิคเลียนแบบสีที่เขียนบนพื้นสีเหลืองจำปาแบบโบราณ และเขียนลายประจำยามด้วยการเขียนภู่กันด้วยการเขียนมือทั้งหมด เทคนิคที่สำคัญคือการขึงด้วยหนังแพะ

“โพน” เป็นเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งประเภทตี โพนที่ดีขึ้นอยู่กับความนุ่มนวลและความดังของเสียงที่เกิดจากการหุ้มโพนในการทำตัวโพน “โพนเบญจรงค์ – ลายประจำยาม” ชิ้นนี้  ขึงด้วยหนังแพะ ซึ่งหนังแพะจะเป็นหนังที่ให้เสียงไพเราะที่สุด ในบรรดาหนังสัตว์ทุกชนิดที่ใช้ทำเครื่องเสียง  ใช้เทคนิคเลียนแบบสีและลายแบบโบราณเขียนบนพื้นสีเหลืองจำปาแบบโบราณของเครื่องใช้เบณจรงค์ที่เป็นที่นิยมในสมัยกรุงศรีอยุธยา มีแรงบันดาลใจที่ต้องการให้คนรุ่นหลัง ได้เห็นถึงความวิจิตรของเครื่องดนตรีโบราณประเภท “โพน” ที่มีการผสมผสานระหว่างความงดงาม และความไพเราะ เป็นผลงานใช้ได้จริง มีเสียงไพเรากังวาล เหมาะแก่การใช้ในงานพิธี และเป็นผลงานที่สร้างสรรค์ขึ้นเพียง “ชิ้นเดียว” เท่านั้น

ผลงานชิ้นพิเศษจากกิจกรรมจากมือสู่มือ จัดขึ้นในงานอัตลักษณ์แห่งสยาม ปี 2562