เทคนิคที่ใช้ : เทคนิคการทอจก คือ การสร้างลายบนผืนผ้าด้วยการเพิ่มเส้นด้ายพุ่งพิเศษเข้าไปเป็นช่วงๆ ไม่ติดต่อกันตลอดหน้ากว้างของผืนผ้า การจกนิยมใช้วัตถุที่มีความแหลมพอสมควร เช่น ไม้เหลาบางได้ขนาด ขนเม่น หรือนิ้วมือยกเส้นด้ายเส้นยืนขึ้น แล้วสอดเส้นด้ายสีต่างๆ พุ่งพิเศษเข้าไปตามจังหวะของลวดลาย โดยนายนิทัศน์ จันทร ผู้สร้างสรรค์มีทักษะและความชำนาญในการใช้การจกด้วยนิ้วมือ โดยใช้นิ้วมือล้วงหรือควักเอาเส้นด้ายที่ห้อยอยู่ขึ้นมาทำเป็นลวดลาย และสอดด้ายนั้นลงไปห้อยไว้ใต้ด้ายยืนตามเดิม โดยจะไม่มีการพันรอบด้ายเส้นยืน ทำเนื่องกันไปตลอดหน้าผ้า หรือจะเว้นระยะห่างเพื่อให้ได้ลวดลายอีกแบบก็สามารถทำได้

กรรมวิธีการสร้างสรรค์ชิ้นงาน :
1. การเตรียมเส้นใย
การเตรียมเส้นฝ้าย : เส้นฝ้ายนิยมใช้ฝ้ายพันธุ์พื้นเมืองที่มีทั้งฝ้ายพันธืสีน้ำตาลเข้ม และฝ้ายพันธุ์สีขาว ผ่านกระบวนการเตรียมเส้นฝ้ายแบบดั้งเดิมที่ทำด้วยมือจนได้เส้นฝ้ายที่มีคุณภาพดีเพื่อนำไปทอเป็นผืนผ้า (ส่วนใหญ่นิยมทอเป็นผืนผ้าที่ใช้สำหรับทำผ้าซิ่น) ทำให้ผ้าซิ่นลาวครั่งฝีมือของนายนิทัศน์ให้สัมผัสอ่อนนุ่ม ชายผ้าซิ่นทิ้งตัว ไม่แข็งกระด้าง และสวมใส่สบาย
การเตรียมเส้นไหม :  เส้นไหมที่นิยมนำมาใช้กับผ้าทอลาวครั่งคือไหมพันธุ์ไทยเนื่องจากมีความเลื่อมมันเฉพาะตัว อ่อนนุ่ม และมีน้ำหนัก  พันธุ์ไหมที่นิยมทำมาทำเส้นไหม ได้แก่ พันธุ์ทับทิมสยาม พันธุ์นางน้อย  พันธุ์นางลาย ไหมไทได้แก่ พันธุ์เหลืองไพโรจน์ เนื่องจากเป็นไหมที่เลี้ยงง่าย ให้ผลผลิตสูง และทนทานต่อโรค

2. การย้อมสี : กลุ่มผ้าทอลาวครั่งของกลุ่มบ้านภูจวง ยังคงรักษาวิถีการทอ การย้อมผ้าแบบโบราณด้วยการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นมาปรับใช้ กระบวนการชั่ง ตวง วัด ทางวิทยาศาสตร์  กับสารช่วยย้อม (Mordant) ธรรมชาติให้ได้สีย้อมผ้าที่ให้ความคงทนไม่ซีดจาง เช่น น้ำขี้เถ้า สารส้ม โคลน สนิมเหล็ก น้ำปูนใส เป็นต้น เพื่อให้สีธรรมชาติที่ได้มีความคงทนกับเส้นใยธรรมชาติ สม่ำเสมอมีมาตรฐาน

3. การทอ : ในขั้นตอนการทอผ้าทอลาวครั่ง สิ่งสำคัญที่ต้องใช้ก็คือเส้นไหม และ เส้นฝ้าย ใช้ไม้หลาบ (สำหรับแต่งเติมสี) เริ่มด้วยการขึงไหมเข้ากับกี่ทอผ้า เมื่อเข้าดีแล้วจึงนำกระสวยที่บรรจุไหมไว้ในร่องกลางของกระสวย เพื่อใช้สอดเส้นไหมในแนวขวาง ซึ่งการสอดในแต่ละครั้งต้องสอดให้กลับไปกลับมาอยู่เสมอหรือตามรูปแบบลายที่ผู้ทอต้องการ โดยในการสอดเส้นไหมพุ่ง 1 ครั้ง ช่างผู้ทอต้องเหยียบกี่ทอ 1 ครั้ง เพื่อให้ฟืม (ไม้จัดลายผ้า) กระทบกับเส้นไหมที่ทอให้แน่นเข้ากับลายที่ออกแบบไว้ทำต่อไปเรื่อย ๆ จนทอเสร็จสิ่งสำคัญในการทอนี้คือ สามารถเพิ่มเส้นไหมพิเศษให้ลายผ้ามีความโดดเด่นได้ด้วยวิธีการใช้เส้นด้ายพุ่งพิเศษเพียงสีเดียวสอดขึ้นลงด้วยวิธีการใช้ไม้สอดไหมยืนขึ้นแล้วสอดเส้นไหมสีที่ต้องการเข้าไปจะทำให้ได้สีที่ดูฉูดฉาดเป็นเส้นลายเดียว โดยการทอผ้าสำหรับทำถุงย่ามผู้ทอจะทอตามขนาดของตัวย่าม และขนาดของสายย่าม

• ตัวย่าม : ลายหลัก คือ ลายขอ 3 ไม้  ลายขอกำซ้อน  ลายกาบปีกบ่าง
  ลายประกอบ คือ ลายเขี้ยวหมา  ลายเจียงปืน ลายม้า
  จบลายด้วยลายสร้อยสาคว่ำ

* **สายย่าม** : ทอขัดลาย ขอบกุ๊นสีน้ำเงิน * **ชายย่าม** : ทอจกลายเม็ดบวบ

ชนชาวลาวครั่ง เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่สืบเชื้อสายบรรพบุรุษมาจากหลวงพระบางและเวียงจันทน์ อพยพเคลื่อนย้ายมาจากฝั่งซ้ายของลุ่มแม่น้ำโขง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เข้ามาตั้งถิ่นฐานในหลายจังหวัดของประเทศไทย โดยเฉพาะจังหวัดอุทัยธานี จังหวัดชัยนาท และจังหวัดสุพรรณบุรี

กลุ่มชนชาวลาวครั่งมีความสามารถในการทอผ้าโดยเฉพาะการทอผ้าจก เมื่อมีการอพยพโยกย้ายถิ่นฐานก็นำเอาประเพณีวัฒนธรรมสิ่งของเครื่องใช้ติดมาด้วย โดยเฉพาะวัฒนธรรมด้านการทอผ้า และยังคงรักษาวัฒนธรรมประเพณี พิธีกรรม และความเชื่อไว้ได้อย่างต่อเนื่อง ผ้าทอจึงถือเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตชาวลาวครั่ง

ผ้าทอลาวครั่ง เกิดจากฝีมือของช่างทอชาวลาวครั่งซึ่งส่วนใหญ่ทอกันอยู่ในแถบจังหวัดสุพรรณบุรี จังหวัดอุทัยธานี และจังหวัดชัยนาท ถือเป็นมรดกตกทอดทางวัฒนธรรมของกลุ่มชนชาวลาวครั่งมาเป็นเวลาหลายชั่วอายุคน ในอดีตนั้นชาวลาวครั่งจะทอผ้ากันทุกครัวเรือนเพื่อเป็นเครื่องนุ่งห่มของทุกคนในครอบครัว และใช้ในพิธีกรรมตามคติความเชื่อดั้งเดิมที่เกี่ยวกับการปฏิบัติต่อดวงวิญญาณ พิธีกรรมเกี่ยวกับการเกิด การตาย และประเพณีพิธีกรรมต่างๆ ผ้าทอลาวครั่งจึงมีความสำคัญ ผูกพันกลมกลีนต่อวิถีชีวิตชาวลาวครั่งมาตั้งแต่อดีต และยังถ่ายทอดให้ลูกหลานได้สืบทอดต่อกันมาถึงปัจจุบัน

ผ้าทอลาวครั่ง มีความเป็นเอกลักษณ์โดดเด่นแตกต่างจากกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ ผ้าที่เป็นเอกลักษณ์โดดเด่นของชาวลาวครั่งในแถบจังหวัดอุทัยธานี และจังหวัดชัยนาท คือ “ผ้าซิ่นมัดหมี่ต่อตีนจก” ซึ่งถือว่าเป็นผ้าที่แสดงถึงฝีมือชั้นเลิศของช่างทอลาวครั่ง ด้วยมีเทคนิคการทอทั้งการจกและมัดหมี่โดยใช้ทั้งฝ้าย และไหมเป็นองค์ประกอบ เอกลักษณ์ที่โดดเด่นของผ้าทอลาวครั่งคือความงดงามของตัวซิ่นที่มีความหลากหลายทั้งรูปแบบ และสีสันบนผ้าซิ่น โดยชาวลาวครั่งจะเรียกผ้าซิ่นต่อตีนจกเหล่านั้นตามลักษณะโครงสร้างของตัวซิ่นเป็นหลัก เช่น ซิ่นหมี่โลด ซิ่นหมี่ตา ซิ่นหมี่น้อย เป็นต้น

ผ้าทอลาวครั่ง เมื่อนำมาทำเป็นผ้าซิ่นลาวครั่ง ความสำคัญจะอยู่ที่ “ตีนซิ่น” ซึ่งในอดีต ตีนซิ่นต้องเป็นสีแดงเท่านั้น โดยคนโบราณจะใช้สีเป็นตัวแทนหรือสัญลักษณ์ถึงที่มาของบรรพบุรุษ ซึ่งสีแดง สื่อความหมายแทน “ดวงอาทิตย์” สืบเนื่องจากบรรพบุรุษของชาวลาวครั่งอพยพโยกย้ายมาจากทิศตะวันออก และสีแดงจะถูกนำมาใช้เฉพาะส่วนตีนซิ่นเท่านั้น โดยผ้าซิ่นลาวครั่ง มีการใช้สีหลักๆ อยู่ 5 สี ได้แก่

• สีแดง  สื่อความหมายถึงการอพยพมาจากดินแดนทางทิศตะวันออก
• สีดำ  สื่อความหมายถึง “เมือง” ที่มีลักษณะอุดมสมบูรณ์ มี “ดินดำชุ่มน้ำ”
• สีขาว สื่อความหมายถึง “เชื้อชาติ” บอกถึงชาติพันธุ์หรือชนเผ่าของบรรพบุรุษคือ “ลาวพุทธ”
• สีเหลือง สื่อความหมายถึง “ดอกจำปา” เอกลักษณ์ของชุมชนหรือความเป็นลาว นั่นเอง
• สีเขียว สื่อความหมายถึง “การดำรงชีวิต” ที่ผูกพันกับธรรมชาติ

ผ้าทอลาวครั่งฝีมือนายนิทัศน์ จันทร มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นด้วยฝีมือการทอเทคนิคจกลายที่ให้สีสันสวยสดวิจิตร ตระการตา ที่มีทั้งลวดลายโบราณแบบดั้งเดิมที่มีเอกลักษณ์ของผ้าทอลาวครั่งที่สืบสานจากบรรพบุรุษเพื่อไม่ให้สูญหาย และลวดลายที่ปรับประยุกต์ที่เกิดจากการผสมผสานกับลวดลายโบราณจนเกิดเป็นลวดลายใหม่ๆ สวยสะดุดตาเพื่อให้สอดรับกับความนิยมของลูกค้า รวมถึงการย้อมด้วยสีธรรมชาติที่ให้สีสันหลากสี หลายโทน ที่สวยงามจนได้รับความนิยม และเป็นที่ต้องการของกลุ่มลูกค้าเป็นอย่างมาก