กลึงขึ้นรูปด้วยไม้ประกอบงาช้าง

ปี่ชวาเป็นเครื่องเป่าชนิดมีลิ้น ลิ้นปี่ ทำจากใบตาลแห้ง ตัดบางซ้อนกัน 4 ชิ้น แล้วผูกติดกับแท่งโลหะเล็กๆ (เรียกว่าการผูกแบบตะกรุดเบ็ด) ซึ่งทำจากนาก ทองเหลือง หรือเงิน เรียกว่า “กำพวด”

ตัวปี่แบ่งเป็น 2 ท่อน ท่อนแรกเรียกว่า เลาปี่ ทำจากไม้พยุง ซึ่งเป็นไม้มงคลและหายาก อีกท่อนเรียกว่า ลำโพงปี่ กลึงให้กลมเรียว ปลายบานเหมือนดอกลำโพง ภายในโปร่ง ตอนกลางกลึงเป็นลูกแก้วคั่น ตอนบนจะหุ้มด้วยแผ่นโลหะบาง ๆ โดยรอบ สวมรับกับตัวลำปี่ได้พอดี ปี่ชวาใช้ในการบรรเลงในวงปี่พาทย์นางหงส์ วงบัวลอย วงเครื่องสายปี่ชวาและยังใช้ในการเป่าประกอบการรำกระบี่กระบอง และการชกมวย

ปี่ชวา ได้รับอิทธิพลสืบต่อมาจากอินโดนีเซีย (ชวา) และถูกนำมาดัดแปลงรูปร่างเล็กน้อย คาดว่ามีการนำเข้ามาบรรเลงในไทยพร้อมกับกลองแขกในสมัยกรุงศรีอยุธยา