นิยมสลักดุนเป็นลวดลายที่วิจิตรเพื่อแสดงฐานะของผู้ใช้ ในส่วนตรงกลางของสร้อยที่คล้ายอุบะชิ้นที่ใหญ่ที่สุดของสร้อย สตรีชาวไทลื้อนิยมใช้เป็นเครื่องประดับตกแต่งร่างกายที่แสดงฐานะของผู้เป็นเจ้าของ ลวดลายที่นิยมจะเป็นลายที่ได้รับอิทธิพลจากศิลปะจีนเป็นหลัก เช่น ลายค้างคาว ลายดอกท้อ ลายดอกโบตั๋น ลายสัตว์น้ำ แมงกัมเบอ (แมลงปอ) หรือลายผีเสื้อ เป็นต้น และการเรียกชื่อลายจากลายหลักที่มีขนาดใหญ่ที่สุดอยู่ตรงกลางของสร้อยเป็นหลักเสมอ
นิยมใช้แขวนเกี่ยวห้อยกับเข็มขัดที่คาดทับผ้าซิ่นในการแต่งกายของสตรีไทลื้อ เป็นเอกลักษณ์ของสตรีชาวไทลื้อ ในภาคเหนือของประเทศไทย รวมทั้งในประเทศพม่า และทางตอนใต้ของจีน แถบดินแดนสิบสองปันนา ที่นิยมใช้เครื่องประดับลักษณะเช่นนี้ เป็นเครื่องตกแต่งร่างกายในพิธีกรรม หรืองานประเพณี ที่ต้องการแสดงออกถึงฐานะทางสังคม
สถานที่