เทคนิคที่ใช้ : การขึ้นรูปโลหะ และการแกะสลักหัวกริชรูปหัวนกพังกะ

กริช หรือมีดสั้นในภาษามลายู มีส่วนประกอบที่สำคัญ 3 ส่วน คือ หัวกริช ใบกริช และฝักกริช โดยใบกริชมีการสร้างสรรค์ใน 2 รูปแบบคือ ใบกริชแบบตรง และใบกริชแบบคด ซึ่งจำนวน “คด” ของกริช จะบ่งบอกถึงศักดินาของผู้ครอบครองหรือเจ้าของกริช คือ

• กริชของสามัญชน  มีจำนวนคดประมาณ 3 - 5 คด
• กริชของทหารหรือข้าราชบริพาล  มีจำนวน 7 คด
• กริชของเจ้าเมืองเล็กและคหบดีชั้นสูง มีจำนวน 9 คด

การทำกริช ช่างตีกริชจะใช้โลหะมากกว่า 2 ชนิด นำมาหลอมแล้วตีขึ้นรูปเป็นใบกริช ส่วนการทำหัวกริชและฝักกริช นิยมใช้ไม้มงคลมาแกะสลักเป็นหัวกริช เช่น ไม้แก้ว รวมถึงการนำงาช้างหรือเขาสัตว์มาแกะสลักเพราะเป็นของหายาก

กริชมีความสำคัญเป็นอย่างมากในอดีต เพราะนอกจากใช้เป็นอาวุธแล้ว กริชยังถือเป็นเครื่องรางและเครื่องประดับที่แสดงถึงศักดินาของผู้ครอบครอง กริชจึงถือเป็นหนึ่งในตัวแทนของมรดกทางศิลปหัตถกรรมที่เป็นเอกลักษณ์และอยู่ในวิถีชีวิตของชาวไทยมุสลิม

แหล่งอ้างอิงข้อมูล

• กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2559). งานช่างฝีมือดั้งเดิม : มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก ในพระบรมราชูถัมภ์.
• ชิ้นงานจัดแสดง ณ หอเกียรติยศ (Hall of Fame) ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน) ปี พ.ศ. 2562