“เพราะถ้าเราไม่เอาลิเภามาประดิษฐ์ประดอย ก็จะไร้ค่าเป็นจิตสำนึกต่อลิเภาเลยว่าเราอยากให้เขามีคุณค่ามากขึ้น ช่วยให้ชาวบ้านมีรายได้ด้วย”
ครูสุเจนจิต ทองเสภี เกิดในครอบครัวเกษตรกร ที่ทำสวนยางพาราเป็นหลัง และมีอาชีพเสริมคือการทำเครื่องจักสานย่านลิเภาซึ่งสืบทอดมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ ซึ่งครูสุเจนจิตได้รับการส่งต่อภูมิปัญญาเริ่มต้นการจักสานย่านลิเภาตั้งแต่อายุ 17 ปี ควบคู่กับอาชีพกรีดยางพารา ด้วยในพื้นที่สวนยางพารามีย่านลิเภาพืชตระกูลเฟิร์นขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก จึงมีแนวคิดในการนำมาใช้ประโยชน์ ด้วยความรัก ความสนใจจึงได้เพียรมานะ อดทนฝึกฝน ลองทำงานจักสานย่านลิเภาอย่างต่อเนื่องจนมีความชำนาญ สามารถสร้างสรรค์ผลงานจักสานย่านลิเภาในรูปแบบที่ประณีต ละเอียด พลิกแพลง แตกต่างจากรูปแบบดั้งเดิมได้จนกลายเป็นอีกหนึ่งอาชีพสำหรับครอบครัวได้
กระทั่งครูสุเจนจิตอายุได้ 20 ปี ได้มีหน่วยงานภายในพื้นที่เข้ามาให้ความรู้เพิ่มเติมในการจักสานย่านลิเภายิ่งช่วยเพิ่มความรู้ ทักษะเชิงช่างยิ่งขึ้น โดยเฉพาะผลงานของครูสุเจนจิตได้รับการยอมรับในชิ้นงานที่เป็นการจักสานย่านลิเภาแบบทึบ โดดเด่นด้วยความวิจิตร บรรจงของลวดลายที่มีความละเอียด เป็นที่ประจักษ์ในฝีมือ ต่อผู้ที่ได้พบเห็น จนงานหัตถกรรมพื้นบ้านจักสานย่านลิเภาได้รับการยอมรับในระดับประเทศ